Σύνδρομο Πρόσκρουσης Ώμου
Το σύνδρομο πρόσκρουσης του ώμου αποτελεί την πιο συχνή αιτία πόνου στον ώμο και είναι μια από τις πιο συχνές μυοσκελετικές παθήσεις.
Πρόκειται για ένα σύνδρομο υπέρχρησης, κατά το οποίο ο τένοντας του υπερακάνθιου μυός που υπάρχει στην κορυφή του ώμου πιέζεται κατ’ επανάληψη ανάμεσα στην κεφαλή του βραχιονίου οστού και την οροφή του ώμου (που απαρτίζεται κυρίως από το ακρώμιο). Η συνεχής πίεση και τριβή του τένοντα οδηγεί σε εκφύλιση και τελικά ρήξη αυτού. Συχνά στην πρόσκρουση συμμετέχουν και οι υπόλοιποι τένοντες του στροφικού πετάλου του ώμου.
Το αποτέλεσμα της πρόσκρουσης είναι:
- Πόνος σε ορισμένες ή και όλες τις κινήσεις του ώμου
- Μειωμένη ικανότητα χρήσης του άνω άκρου
- Πόνος ακόμα και στον ύπνο
- Μακροχρόνια ταλαιπωρία του ασθενούς, μιά και δεν υποχωρεί εύκολα
Το σύνδρομο πρόσκρουσης του ώμου μπορεί να οφείλεται ή να σχετίζεται με:
- Τραυματισμούς και αθλητικές κακώσεις
- Υπέρχρηση
- Κακή στάση σώματος, με τους ώμους πεσμένους μπροστά
- Κακή κινητικότητα της ωμοπλάτης και της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης
- Καθιστική ζωή και έλλειψη άσκησης
- Μυϊκή ανισορροπία της ωμικής ζώνης
Στο θεραπευτικό πρωτόκολο περιλαμβάνονται:
- Αντιφλεγμονώδη μέσα, μόνο στην οξεία φάση*
- Θεραπευτική τριβή (cross-friction) και διάταση του τένοντα
- Laser
- Μυϊκή εξισορρόπηση των μυών της ωμικής ζώνης
- Κινητοποίηση κατώτερων αυχενικών σπονδύλων και όλης της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης
- Επανεκπαίδευση σωστού πρότυπου κίνησης ώμου-ωμοπλάτης
- Ειδικές ασκήσεις ενδυνάμωσης και ευλυγισίας
- Εργονομική επανεκπαίδευση και βελτίωση της στάσης του σώματος
Πολλές φορές η κατάσταση βαίνει προοδευτικά επιδεινούμενη, με την φλεγμονή να επεκτείνεται στον υπακρωμιακό θύλακο (θυλακίτις), στους υπόλοιπους τένοντες ή/και στον αρθρικό θύλακο (συμφυτική θυλακίτις). Σταδιακά η αρχική φάση της φλεγμονής (τενοντίτις) εξελίσεται σε εκφύλιση του τένοντα (τενοντοπάθεια) και δημιουργείται παγωμένος ώμος, οπότε υποχωρεί ακόμα πιο δύσκολα.
* Σημ. Η χορήγηση κορτιζόνης και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ) επιτρέπεται μόνο στην οξεία (φλεγμονώδη) φάση. Όταν η πάθηση περάσει σε φάση χρονιότητας (τενοντοπάθεια), με την χρήση κορτιζόνης και ΜΣΑΦ αυξάνεται σημαντικά ο κίνδυνος εκφύλισης και ρήξης του τένοντα!
Παθήσεις